Piszę

Już od lat piszę. Wcześniej zupełnie gdzie indziej, pod innym imieniem i z zupełnie inną miną. Wcześniej będąc jeszcze dzieckiem szukającym swojego miejsca. Wcześniej - znaczy przecież wcale nie tak dawno.

Lubie pisać o naszej codzienności. Z doświadczenia wiem, że myśli uciekają a wspomnienia rozmywają się wraz z uciekającym czasem. Tyle przecież mamy na głowie, tyle jest zawsze do zrobienia. Kto by pamiętał chwile? Nawet te najistotniejsze też kiedyś przepadną ... Smutne to niestety, ale po prostu tak jest.

W miejsce starych, pojawiają się nowe - i tak ciągle, bez końca. Czas biegnie nieubłaganie zamieniając minuty w godziny, godziny w tygodnie, a tygodnie w lata. Zanim się obejrzysz stajesz się dorosły, zakładasz rodzinę i ciągle myślisz o przyszłości.

Pisałam po to aby zatrzymać czas. Pisałam aby nie zapomnieć. Pisałam, aby móc wrócić do tego, co było. 

Pasją pisania zaraziła mnie P. - długo przed tym, jak stało sie to modne. Dziękuję. Dziękuję i doceniam.

Teraz pisze nie tylko dla siebie. Piszę dla nas. To jest nasze życie i nasze wspomnienia. Nasz album słów i obrazów. Nasz dziennik i życie w pigułce. Czasem mi się nie chce, czasem jest mi smutno i nie mam ochoty o tym pisać. Czasem po prostu za dużo na głowie, a nowy problem goni stary i tak bez końca... Czasem - wiele jest wymówek. 

Zwykle jednak staram się móc. A móc to chcieć. Albo na odwrót.

Ale do rzeczy. Nie tylko piszę. Lubię też czytać - czytać nie tylko książki, ale również inne Kolekcjonerki Wspomnień. Bo przecież tak pięknie piszecie! O życiu i o Was. O Waszych najbliższych! Niektóre z Was tworzą piękne rzeczy, inne gotują, jeszcze inne zamykają  świat w obrazach. Mam kilka swoich ulubionych. Kilka, które dobrze znam. Inne jeszcze poznaję. 

Chciałabym móc o Was napisać.